ELAZIĞ OVASI PANCAR YUVASI DEMİŞTİK.
Elazığ olarak Şeker Konusunda sıkıntı yaşamamızın başlıca nedenleri; Yanlış Plan ve Projeler Nedeni ile Susuz kalan Ulu ovamız ve Kuz ovamız…
1 – Ekim 1956 yılında üretim faaliyetine geçen Elazığ Şeker Fabrikası aralıksız olarak günümüze kadar üretime devam etmektedir. özellikle 1970 ile 2000 yılları arasında üretimde en üst seviyeye ulaşan fabrikanın başta Elazığ olmak üzere bir çok ilimizin şeker ihtiyacının dışında Cezayir, Azerbaycan, Bosna Hersek, Çin gibi ülkelere ihracat yaparak ülke ekonomisine önemli katkılar sunmuştur. Elazığ şeker fabrikası Türkiye’de kurulan ilk 14, Doğu Anadolu bölgesinde ilk 4 fabrikadan biri olarak hizmet vermeye devam etmektedir.
2000 li yıllara kadar su sorunu olmayan Elazığ’ın tahıl ambarı ve bereket fışkıran toprakları olarak bilinen ekilen tüm ürünlerde en üst rekolte ile bu verimliliğini tescilleyen Uluova ile Kuzova da yaşayan köylü çiftçilerin Şeker fabrikasına taşıdıkları şeker pancarını teslim etmek için Keklik tepeden fabrikaya kadar yaklaşık 6 – 7 km. kuyruklar oluştuğunu bazen iki gün sıra bekledikleri hepimiz tarafından bilinmektedir. Bu gün ise bu kuyruklardan eser olmadığı gibi vatandaşlarımız şeker ihtiyaçlarını karşılamak için market ve tanzim satış mağazalarında kuyruğa girerek şeker ihtiyaçlarını karşılamaya çalışmaktadır.
2000 li yıllara kadar ovaların su sorunu yoktu; mazot, gübre, ilaçlama ve işçilik giderleri makul olduğu için şeker pancarı üretiminde sorun olmadığı için Elazığ’da şeker konusunda sorun yaşanmadı, geldiğimiz noktada 200 li yıllardan sonra yapılan yanlış proje ve planlamalar sonucu ilimizin en değerli iki ovası olan; Uluova ile Kuzova susuz kaldı bu ovalarımız usuz kalınca üretim kapasitesi iyice düştü bunların başında da Şeker pancarı üretimi geliyor suyun olmadığı yerde üretimin olması mümkün değil köylü çiftçilerimiz kendi imkanlarıyla bu sorunu çözmeye çalışsa da bunda başarılı olamamıştır, ve adeta kaderine terk edilmiştir.
ÖZELLEŞTİRİLİP YOK EDİLMEYE ÇALIŞILMIŞTI
Özelleştirme kapsamında satışı gündeme gelen ve üç beş defa ihalesi yapılan Elazığ şeker fabrikası makinaların eski olması, üretim kapasitesinin teknolojiye boyun eğmesi ve bulunduğu bölge itibariyle devlet teşviklerinden faydalanma sıkıntısı yaşamasından dolayı tercih edilmeyerek elde kalmıştı. Baştan sona kadar hatalarla dolu bu süreç sonunda fabrikanın bizde kalmasına sevinirken, kullanılan makinaların yetersizliği, yenilenememe, üreticiye kota uygulaması gibi cezalandırmalarla işlevini devam ettirmeye çalışırken, mahrum bırakıldıklarına Elazığ’ın kaderi diyoruz.
Susuz kalan ovaların üretim kapasitesinin düşmesindeki en büyük etkenlerden biride artan maliyetler bu gün mazotun litresi 23 TL. gübrenin torbası en düşük 450 – 500 TL. en yüksek 750 – 800 TL. olunca köylü çiftçilerimiz üretimde durma noktasına gelmiştir. 20 yıl önce milyon ton pancar üreten köylü çiftçilerimiz bu yıl 200 – 300 bin tonlardan bahsediliyor, üretimin bu kadar düştüğü ilimizde doğal olarak şeker sıkıntısı had safhaya ulaşmış durumda, ve çok sık şekilde şeker kuyruğunda olan vatandaşlarımızı görmekteyiz ve ilimizdeki şeker kapasitesi vatandaşlarımızın ihtiyacına cevap vermekte yetersiz olduğu için vatandaşlarımız ise şeker ihtiyaçlarını çevre illerden tedarik etme mecburiyetine mahkum edilmiş durumda.
ONUNCU KÖY DİYORKİ;
Devlet büyüklerimizin ülkemizin geleceği adına işsiz olan insanlarımızın iş imkanı bulması adına; acilen Uluova ve Kuzova’nın su sorununu çözüme kavuşturup köylü çiftçilerimize üretim desteği verip bu toprakları tekrar eski günlerindeki şaşalı günlerine geri döndürülmesi gerekir ki kazanan Türkiye olsun…
Haber : Furkan AYKARA
