İnsan nelere alışmıyor ki!
Faiz düşer döviz yükselir, konut kredi faizleri düşer, konut fiyatları yükselir. döviz düşer fiyatlar düşmez enteresan bir ülke olduk son bir yılda, özellikle ilk önce yavaş yavaş yükselen enflasyon son aylarda son sürat yükselmeye devam ediyor, bu yükseliş karşısında mevcut iktidar henüz yükselen enflasyona çare bulmuş değil.
Özellikle dar gelirli vatandaşlar ile birlikte asgari ücretli ve emekli vatandaşlarımızın yaşam şartları her geçen gün ağırlaşıyor aylar önce emeklilerimize ve asgari ücretle çalışanlarımıza zamlar yapılsa da şimdi o zamların hiç bir kıymeti kalmamış durumda her geçen gün paramız değer kaybediyor her geçen ay bir önceki aya göre geçim şartlarının daha da zorlaştığı ülkemizde, faiz düştükçe ya döviz fırladı yada konut fiyatları hal böyle olunca dar gelirli vatandaşların ev sahibi olma hayali tamamen bitti…
Yoksulluğa, yalnızlığa, acılara, terk edilmişliğe, çilelere… Bütün canlılar içerisinde en kolay alışan da insan oluyor. Yoksul yoksulluğa alıştığı için “kaderim” diyor. Varlığa giden bütün yollar tıkandığı için yazgısını yoksulluk olarak görüyor. Çalışmak istiyor iş bulamıyor, üretmek istiyor sermaye bulamıyor. Ya doğduğu yerde başkalarına muhtaç yaşıyor veya bir asırdır geçmişini doyuran topraklarda doymadığı için şehre giderek hırsız, kapkaççı oluyor.
Bir insanın namuslu onurlu yaşayabilmesi için önce işinin olması gerekir, umudunun olması, yarınlara güvenle bakması gerekir. Bütün bunlar varsa orada güzellik de vardır. İnsan hastalanır tedavi olur iyileşir, parasını kaybeder çalışır çabalar işini düzeltir ama umudunu yitiren her şeyini kaybeder. Bugün benim ülkemin çoğunluğu umudunu yitirmiş, devletin verdiği sadakayla ayakta duruyor. Dolayısıyla tembelleşip üretime katkı yapamadığı için ise çileleri zaman içinde zengin düşmanlığına dönüşüyor. Huzursuz yoksullar, huzurlu varlıklıların uykusunu kaçırıyor. Güvenlik şirketlerinin çokluğu bu rahatsızlığın varlığını kanıtlıyor.
Yoksulluğun tavan yaptığı ülkelerde ahlak çöküşleri yaşanmıştır ve yaşanıyor ( hırsızlık, kapkaç vs. gibi) umarım biz ülke olarak böyle bir duruma düşmeyiz.
Sokakları güvenli olamayan bir ulusun insanları zengin de olsa mutlu olamıyor. Çünkü biri zenginleşirken diğerleri yoksullaşıyor. Adil olmayan gelir dağılımı zenginliğe giden yolda” Benim de hakkım var’a dönüşüyor. Hala benim ülkemde 16 milyonun üzerinde bir kesim yoksulluk sınırı altında yaşıyor, 600 bin kişi açlık sınırı altında yaşıyorsa bu diğer kesimin uykularının kaçması için bir sebep değil de nedir ? Ey yönetenler, bu soylu ulusun çoğunluğunu belki yoksulluğa alıştırabilirsiniz ama açlığa alıştıramazsınız çünkü “AÇLIK” kişinin en tehlikeli anıdır.
Nasrettin Hoca’nın ineğinin yemi bitmek üzereymiş, önünde uzun da bir kış varmış. Hoca düşünüp dururken aklına parlak bir fikir gelmiş: Yemi azar azar kısıp ineği açlığa alıştırıp baharı getirmekmiş. Bir gün böyle, beş gün böyle her geçen gün yemi kısıyor, bakıyormuş ineğe hiç bir şey olmuyor. Daha önce bu fikir neden aklıma gelmedi diye kendi kendine kızıyormuş. Birgün yine zevkten dört köşe ahıra girmiş bakmış ki inek ölmüş. ” Tüh” demiş. “Tam alıştırıyordum ki etinden sütünden oldum”
Ne diyelim bütün bu olumsuzluklara halkını alıştıran politikacılar utansın.
