Bir Elazığ klasiği daha yaşadık…
İlimiz sınırları içerisindeki bir değerimiz daha biz değerlendiremeden elimizden uçup gidiyor.
Ülkemizin çıkarları noktasında en ufak bir kaygımız yoktur; ancak bu garip şehre de naçizane bir şeyler yapmak gerekiyor. Öyle gösterişli duyuru tahtalarında sergilenen, onlarca göstermelik projeden bahsetmiyorum. Gerçekten bu şehrin evlatlarının iş beklentisini çözecek, eline kendi emeğini, alın teri ile alabilecek şekilde çalışacağı projeleri görmek istiyorum. Özel sektörde yapılan küçük çaplı yatırımları önemsemiyor değilim, ancak dişe dokunur büyük yatırım görmeyeli bayağı zaman oldu.
İşkur’un 2021 yılı kayıtlarına göre, Elazığ’da yaklaşık 28.482 kişi işsiz gözüküyor (Ekim 2021). Bunlar İşkur’un rakamları bir de bunun yanında iş aramaktan ümidini kesen, çalışma isteyen ancak yaş vb. engellere takılan binlerce insanı da ekleyebilirsiniz. Malumunuz günümüzde emekli maaşı ile geçinmek ciddi anlamda zor ve maharet gerektiren bir yaşam tarzı.
Maden ilçemiz, ilimizdeki işsizliğe ciddi anlamda çözüm olacağı umuduyla hepimiz sevinmiştik. Ancak yapılan ihale sonrasında, ihaleyi alan firmanın, Maden’de ne gibi bir yatırım yapacağı, çıkarılan madenin burada ne kadar işleneceği ve katma değeri yüksek bir ürüne dönüştüreceği soruları akıllarda yerini korurken; bu belirsizlik ortamı insanı garip bir hüzün e ve ümitsizliğe sürüklüyor. Yine de ümitsiz olmamamız inancındayım. İlerleyen günlerin hem Elazığ’ımız, hem de Türkiye’miz için iyi olacağına inancım tamdır. Elazığ halkı olarak, birlik ve beraberlik içerisinde, il ve ülke menfaatlerini önde tutarak, aklıselim bir şekilde hareket edebilirsek bu rüzgarın terse döndüğünü hep beraber görebiliriz.
Tüm bunların yanında bir konuya da değinmeden edemeyeceğim; insanımızın çalışma hevesini de sorgulamamız gerekiyor. Herkes masa başı, sabah sekiz akşam beş, hafta sonu tatili tam, rahat bir iş peşinde… İşin ilginç yanı bu rahat iş bulunabilse bile, zaman biraz ilerleyince, çalışanın memnuniyetsizliği had safhaya ulaşıyor. Maaş beğenilmiyor… Sosyal haklar sorgulanmaya başlıyor… vb. bazı pürüzler ortaya çıkıyor. Allah aşkına siz bir lokma ekmeği çiğnemeden yutabilir misiniz? Emek vermeden, çalışmadan, kuruma veya şirketinize kazandırmadan ne gibi bir rahatlık veya hak peşine düşüyorsunuz? İnsanımızın bu ruh halinden acilen kurtulması gerekiyor. Aksi takdirde iş beğenmeyen, çalışmayan bir gencin; duvar dibinde, ağaç gölgesinde oturduğunu görüp, kendi kendimize, Maden Dağı Dumandır, de loyloy de loyloy diye mırıldandığınızı duyarsanız şaşırmayın…
Sevgi ve Muhabbetle Hoşçakalın…
