Yaşamda, emekte farkındalığı artırmak, sorunlara ve çözümlere dikkat çekmek için görüşlerimi paylaştığım bu köşede, bu hafta yazmak istediğim pek çok konu vardı.
Bu hafta içinde; 15 Ekim Dünya Kadın Çiftçiler Günü, 16 Ekim Dünya Gıda Günü, 17 Ekim Dünya Yoksullukla Mücadele Gününün paylaşımlarında yaşam ile savaşın, ekolojik yıkımın en temel ihtiyaçlarımız olan sağlıklı yaşam, gıda, suya erişim hakkımız elimizden aldığı, yoksunlaştığımız, yoksullaştığımız gerçeği ile başbaşa olduğumuzu, en büyük darbeyi kadınların, çocukların aldığını bir kez daha rakamlar ile paylaşacaktım.
Hepimizin yoksul, çoğumuzun aç olduğu gerçeği ile yaşamın, toprağın, tarımın, adaletin önemini, kadınların bu mücadele içerisindeki yaşadıklarını, kadın çiftçilerin mücadelesini paylaşacak, çözümleri sunacak, eşit, adil bir dünyayı birlikte yaratma dileği ve özlemimizi sunacaktım.
Bütün bunları yazmaya çalışırken, yaşam mücadelesinin içerisinde açlıkla, yoksullukla, cehaletle, karanlıkla savaşmaya çalışırken; dünyada, ülkemizin de içinde bulunduğu coğrafyada içimizde, yanı başımızda süren, Orta Doğu’da, Rusya, Ukrayna, Afrika’da sayısını bilmediğimiz her gün haberlerini okuduğumuz savaşlar tüm acımasızlığı ile devam ediyor, bedelini yine yaşam ödüyor, halk ödüyor diyecektim. Savaş; her ne sebeple olursa olsun yarattığı tahribat, yıkım ve acı ile yaşamı kirletiyor ve sonuç değişmiyor, diyerek; Bertolt Brecht’in dizelerindeki gibi Gelecek Olan Savaşı paylaşacaktım.
“Bu savaş ilk değil.
Çok savaşlar oldu bundan önce
Bittiği gün en son savaş,
Bir yanda yenilenler vardı gene,
Bir yanda yenenler…
Yenilenlerin yanında kırılıyordu halk açlıktan
Yenenlerin yanında halk açlıktan kırılıyordu”
Bu sözleri ilk kez söylemedim. Her seferinde son kez söylemiş olmayı dileyerek acıları paylaştım. 1 Eylül Dünya Barış Günü için yazdığım yazıda; “Savaş Kirletir” demiştim. Birilerinin “savaşının” çevresel ve toplumsal etkilerini paylaşırken, yaşamı, doğayı, bugünümüzü, geleceğimizi yok ederken, insanlık ve yaşam suçu olan savaşın bedeli ödeyen kurbanlarının yine masumlar, çocuklar, kadınlar olduğunu paylaşmıştım.
Sözler devam ederken; Filistin’de yıllardır devam eden İsrail işgaline, orantısız, ağır şiddetine karşı Hamas önderliğindeki silahlı grupların başlattığı saldırılar, İsrail’in buna yanıtı, yıllardır devam eden acılar yeni kıyımlara yol açıyor, Filistin’de yıllardır devam eden işgalin bir cezaevine dönüştürdüğü Gazze’de 7 Ekim’den beri son yaşananlar herkesin gözü önünde devam ediyordu. Elektrik, suyu, yiyeceği kesilen, altyapı tesisleri tahrip edilen kentte bebekler, çocuklar, kadınlar, siviller bu yıkımın en ağır bedelini taşıyarak hayatta kalmaya çalışırken, dünya insani yardımı konuşuyordu.
Bir hastane,
500’den fazla ölü, yaralı,
Bebekler, çocuklar, kadınlar, MASUM İNSANLAR…
İlk değildi, son olmalı…
Bugün bu satırları yazarken, bilimi, verileri, sorunları, çözümleri konuşmak ağır geliyor. Bebekler, çocuklar, kadınlar, masum insanların katledildiği bir vahşetin içerisinde, sözün insanlığın bittiği yerdeyiz.
Kuralsızlık, hukuk tanımazlık, şiddetin ve vahşetin her türlüsünün önünün açıldığı, insanlığın yok olduğu bir cehennemi yaşıyoruz. Yaşananlara karşı sessizliği görüyor, ses verenlerin ama, fakat cümleleri ile başlayan yorumlarını dinliyoruz.
Nerede olursa, nereden, kimden gelirse gelsin, sebebi ne olursa olsun “Savaşa Hayır” demediğimiz sürece, amasız, fakatsız şiddetin, terörün, savaşın karşısında durmadığımız sürece yıkım da kıyım da devam edecek. Bu yıkımın kazananı olmayacak, kaybettiklerimiz her geçen gün artarken, insanlık suçları ve yaşananların bıraktığı acıların telafisi olmayacak.
Bizler savaşa karşı barışı, ölüme karşı yaşamı savunuyoruz. Attığımız her adımın, kurduğumuz her cümlenin tüm insanlar, tüm canlılar için daha iyi, daha mutlu, daha yaşanılabilir, eşit, adil bir yaşam yaratması için mücadele ediyoruz.
Bu mücadeleyi, sesimizi büyütmek zorundayız. Susarsak suça ortak oluruz.
Savaşa Hayır! Barış Hemen Şimdi!
