0

Okunma: 18 kez okundu.

                            YETİM

Mutlu doğdum mutsuz yaşadım ben çocukluğumu

Yetimim, kimsesizim diye kimler kesmedi ki yolumu

Her gelen kenara itti, hor gördüler umudumu

Şefkatle sevecek birini bulamadım dünyama

Yaradanım dertli yaratmış, tadamadım mutluluğu

Çocuklar oyunlar oynarken, ben işte alırdım soluğu

Yorgun argın yatarken, döşek yapardım yolluğu

Şefkatle sevecek birini bulamadım dünyama

Yama dolu elbiseler olmuştu bayramlıklarım

Boya sandığımın fırçalarıydı oyuncaklarım

Babam sorulunca kırmızıya dönerdi yanaklarım

Şefkatle sevecek birini bulamadım dünyama

Gülmeyi bilmiyordu benim masum çocuk yüzüm

Suçum neydi ki, on ikisinde ayırdı ölüm

Babalarıyla gezen çocuklarda kaldı hep gözüm

Şefkatle sevecek birini bulamadım dünyama

Çok defa vurdular, kırdılar kolumu kanadımı

Dik durdum, ezilmedim, harama el sürmedim

Sessiz ağladım, hıçkırık bağladım gecenin ayazına

Şefkatle sevecek birini bulamadım dünyama.

MEHMET DUMAN